‘s Werelds eerste rozen museum opent deuren in Beijing
Op 23 mei 2016, opende in Beijing het eerste Rose Museum ter wereld. Dit valt samen met de inauguratie van de Internationale Rozen Conventie 2016. “Het Rozen Museum wil een nieuwe architectuur voor China creëren, waar geschiedenis, moderniteit, kunst en architectuur met elkaar versmelten,” vertelt NEXT architects China partner Jiang Xiaofei.
Het Rozen Museum van Beijing is de belangrijkste locatie voor de Internationale Rozen Conventie 2016 van de World Federation of Rose Societies (WFRS), waaraan meer dan dertig landen deelnemen. In dit rozenpark van 100 hectare worden meer dan tweeduizend soorten rozen getoond aan het publiek (www.rosebeijing2016.org).
Rozen en sierteelt hebben een lange geschiedenis in China die teruggaat tot de 11e eeuw voor Christus. Om deze geschiedenis en de cultuur rondom rozen in Beijing te tonen, ontwerpt NEXT architects een grootschalig, nieuw museumgebouw. Het gebouw is bedekt met een zachte, roestvrijstalen gevel van 300 meter lang en 17 meter hoog, geperforeerd met een patroon van rozen. Deze losse ‘huid’ van het museum creëert vier halfopen binnenplaatsen tussen de gesloten kern van het gebouw en de gevel, waar het rozenpatroon zorgt voor een indrukwekkend spel van licht en schaduw. De manier waarop de open ruimte wordt omarmt en omsloten door de bouwelementen, doet sterk denken aan de traditionele Chinese binnenplaatsen. In de avond keert het gebouw juist om: de gevel licht op en worden de bloemvormige schaduwen juist naar buiten geprojecteerd.
Het ontwerp was geselecteerd tijdens een internationale competitie in 2014 en viel op door de manier waarop het traditie en vernieuwing bij elkaar brengt. Door de eeuwen heen, is de omsloten binnenplaats de belichaming geworden van de traditionele Chinese architectuur en cultuur; het “ideale model” om uitdrukking te geven aan de sociale hiërarchieën en aan de harmonie tussen mens, bebouwing en natuur. Zo ook in Beijing waar het niet alleen de basis vormt voor gewone woningen, maar ook voor complexe structuren zoals tempels en paleizen. De open ruimtes van de besloten binnenplaatsen boden privacy, bescherming, en markeerden de — zowel fysieke als ideologische — grens tussen “binnen” en “buiten.”
