Een boeket als een stilleven

‘La Frénésie’ (De waanzin), zo heet de bloemenwinkel van Caroline Moreau in het hartje van de volkse en multiculturele wijk de Marollen. Aan de rand van het Vossenplein – waar iedere morgen Brussels bekendste rommelmarkt plaatsvindt – huurt Caroline een winkelruimte in de gerenoveerde militaire kazerne. Haar universum bestaat uit prachtige genereuze boeketten en een bonte mix van meubelen, kitscherige curiosa en populair brocante.

Waarom ‘La Frénésie’? “Het is een pejoratieve term voor een toestand die aanleunt bij waanzin. Ik heb er een meer positieve klank aangegeven. Voor mij betekent het een atmosfeer, een bruisende stroom aan ideeën die me geluk en blijdschap bezorgen. De zin om met bloemen bezig te zijn en op zoek te gaan naar meubelen en decoratieve objecten die in mijn universum passen.” Caroline kon het niet beter samenvatten want dit is precies wat haar winkel uitstraalt: een positieve stroom van energie en levenszin.

‘La Frénésie’ is precies, sinds 1 juni, één jaar open. Caroline heeft als florist een eerder atypisch parcours afgelegd want ooit begon ze met artistieke studies. Ze komt uit Versailles en woonde nadien als kind in Zuid-Frankrijk. Op 18 jarige leeftijd ontvluchtte ze het platteland om in Toulouse te gaan studeren. Nadien werkte ze als au pair in Londen en belandde uiteindelijk in België waar ze een kunstopleiding volgde aan de Bozar Academie in Brussel. “Ik heb altijd verschillende dingen willen ontdekken, met verschillende technieken en materialen willen werken zoals grafiek, teken- en schilderkunst, keramiek. Ik was helemaal niet voorbestemd om florist te worden en had eigenlijk nooit interesse voor het beroep tot een vriendin een bloemenwinkel in Brussel opende. Het was de eerste bloemenwinkel die me vanaf het eerste moment volledig inpalmde. Ze had hulp nodig en ik vroeg of ze me wou opleiden.”

Lees het volledige artikel in het augustusnummer van Fleur Magazine!

Een nieuwe passie
Zo ging de bal aan het rollen. Caroline leerde de stiel, bleef drie jaar in de winkel van haar vriendin en werkte nadien ook nog bij een andere florist om de nodige werkervaringen op te doen. “Het beroep beviel me en ik ontdekte een nieuwe passie. Mijn artistieke studies staan voor mij niet veraf van het beroep van florist in de compositie van boeketten en kleuren. Ik heb niet meteen een eigen winkel geopend maar gewacht tot ik voelde dat ik er klaar voor was. De doorslag kwam toen mijn zoon besloot om de studies van florist aan te vatten. Zo heb ik opnieuw het idee opgevat om een zaak op te starten van bloemen en brocante. Het is mijn grote geluk geworden en ik heb nergens spijt van.”

De oude militaire kazerne heeft meer dan twintig jaar leeg gestaan. Het pand was volledig verkommerd. Nu huizen er stijlvolle galerijen en winkels en werd het plein voor het gebouw opengemaakt. Daar heeft Caroline al haar eerste aanzet gemaakt door er een tafeltje en enkele bistrostoeltjes te plaatsen vanwaar je nog net een zonnestraaltje kan meepikken. De potten met buitenplanten, kleine struiken en bomen sieren het met kasseien geplaveide plein. De winkel is vrij groot maar bij het binnenkomen zijn het eerst de bloemen die hun opwachting maken. De uitgestalde snijbloemen zijn een streling voor het oog. Het is net een schilderij, een prachtig stilleven van volle bloementrossen en weelderige bloemenkelken. Caroline steekt heel veel tijd in de compositie van haar assortiment snijbloemen want bloemen komen voor haar op het voorplan. Als een kunstschilder gaat ze te werk alsof ze op een palet de kleuren mengt met verrassende kleurcomposities als resultaat. Het geheel ziet er romantisch en sfeervol uit. “De schilderkunst is inderdaad mijn grote inspiratiebron. Het doet me plezier dat je dit opmerkt. Als ik een boeket samenstel doe ik dat op dezelfde manier als hoe ik de compositie van een schilderij bepaal. Ik kijk heel graag naar oude schilderijen en hoe bepaalde kleuren naast elkaar worden geplaatst. Mensen denken dat sommige kleuren niet samengaan, maar ik hou van verrassende composities. Ik werk heel sterk volgens mijn emoties, mijn inspiratie van het moment.”

Het is een heel leuke, populaire buurt zonder andere bloemenwinkels in de nabijheid. “Dat is en voordeel maar ook wel een uitdaging”, vertelt Caroline. “De uitdaging was om een selectie bloemen aan te bieden die je niet meteen bij andere bloemenzaken terugvindt en toch een populair publiek aanspreekt. De klanten uit deze buurt zijn nog niet zo vertrouwd met de kazerne die er heel lang vervallen bij stond. Brusselaars hebben vaak hun vast traject via de Hoogstraat, de Renards straat, het Vossenplein en de Blaesstraat en laten het grote hek met de kazerne links liggen. Stilaan komt daar verandering in en hebben een mix van jonge expats die hier zijn komen wonen, oudere welstellende mensen en toeristen de weg gevonden.”

Persoonlijke selectie
Het assortiment bloemen en planten is anders dan in een traditionele bloemenzaak. Het is vooral een heel persoonlijke keuze. “Het is een selectieve keuze van bloemen die ik zelf heel graag zie. Ik hou van seizoenbloemen, van bloemen uit grootmoeders tuin en bloemen die we haast vergeten zijn. Sommige bloemen hebben hun gloriemoment waarna ze soms vergeten worden zoals dahlia’s en gladiolen. De knoflookbloem was erg in de mode in de jaren zestig. Ik hou ook van oude rozenrassen zoals de grote tuinrozen in een Engelse tuin. Flinke toefen groen mogen ook niet ontbreken in mijn boeketten want daar hou ik van zoals het wat ouderwetse asparagus of sierasperge. De fijne blaadjes gebruik ik op een andere manier. Anders dan hoe we ons dit herinneren. Het assortiment interieurplanten heeft in het algemeen weinig bloemen. Ik verkies liever heel veel kleur in het assortiment snijbloemen. De groene planten selecteer ik voor hun textuur, voor de kleur en de vorm van het blad. De grafische kant van hun bladeren vind ik heel interessant.”

Populair of kitsch
De andere zijde van de winkel wordt volledig ingenomen door voornamelijk tweedehands meubelen en een verzameling brocante gaande van fleurige serviezen, potjes in snoepjeskleuren tot plastieken lievevrouwbeeldjes en Engelse thermosflessen met grote bloemen. “Ik ben geboeid door populaire meubelen en design. Het is een mix van kitsch en populair design waarin ik steeds een poëtische kant ontdek. Vooral keukenmeubelen vind ik interessant want het is in de keuken dat alles zich afspeelt en vertrouwelijke gesprekken worden gehouden. De meubelen uit de jaren vijftig en zestig die ik verzamel zijn heel functioneel. Soms laat ik de kasten in hun oorspronkelijke ‘jus’ ofwel worden ze helemaal afgeschuurd en opnieuw geschilderd. De witte kast in de etalage is origineel. De kleurige accessoires vormen mooie kleurtoetsen aan het geheel. De meubelen en objecten zijn voornamelijk tweedehands. Voor de winkel opengaat heb ik mijn toer op de vlooienmarkt al gedaan. Ik graai met mijn handen in kartonnen dozen, snuister onder tentzeilen en zoek. Het is mijn lieve lust.”

Sinds kort verkoopt Caroline nieuwe plantenpotten en Engelse thermosflessen met grote bloemen. Bloemenmotieven zie je trouwens overal terugkomen in de zaak zoals in de brocante serviezen, in de gehaakte kussentjes en in tafelkleden. “Bloemen zijn momenteel heel trendy in het interieur”, weet Caroline. “Het populaire inspireert me. Het zijn objecten uit het dagdagelijkse leven waarmee ik mij omring. Van haakwerkstukjes of oude zakdoeken maak ik patchwork gordijnen. Deze voorwerpen worden niet meer gebruikt en belanden vaak ergens achteraan in een schuif of kast. Ik geef ze een tweede leven en een nieuwe functie.”
Is dat dan een vorm van nostalgie? “Nostalgie is niet het juiste woord. Nostalgie houdt ons vast en sluit ons op in het verleden. Daar heb ik geen zin in. Mijn herinneringen krijgen een nieuwe plek in de toekomst. Ik ben niet nostalgisch. Ik ben vooral iemand van vandaag.”